Niet minder dan vier op de vijf Belgen menen dat mensen met longkanker vaak ‘veroordeeld’ worden door andere mensen. Meestal gaat men er immers vanuit dat longkankerpatiënten hun aandoening aan zichzelf (roken) te wijten hebben. Terwijl dat helemaal niet het geval hoeft te zijn. Bovendien: Niemand kiest ervoor om longkanker te krijgen. Patiënten hebben daarom je steun nodig en niet je oordeel." Dat is het uitgangspunt van de campagne die vzw Prolong nu lanceert.

November is namelijk de longkankermaand en dan wordt er extra aandacht gevraagd voor de ziekte. Prolong vzw is een initiatief van en voor mensen met longkanker of longvlieskanker en hun naasten, die elkaar willen steunen en die het contact tussen lotgenoten willen stimuleren door diverse activiteiten te organiseren.

"We willen longkanker en longvlieskanker uit de taboesfeer halen en onder de aandacht brengen van het brede publiek", staat te lezen op de site. "We richten ons tot iedereen die rechtstreeks of onrechtstreeks te maken heeft met longkanker of longvlieskanker en we willen de belangen van onze lotgenoten behartigen in de ruime zin van het woord." Slagzin van de campagne: '‘Ik heb je steun nodig, niet je oordeel".

Nochtans zou de gemiddelde Belg maar een matige kennis hebben van longkanker (6/10) terwijl een op de twee wel iemand kent die de aandoening heeft.

Vooroordelen weg

Een van de uithangborden van de campagne is Leo Stoops (74),  voormalig VRT-nieuwsanker en gerechtsjournalist. Longkanker werd bij hem vastgesteld toen hij 59 was. Hij getuigt: "Mijn 60ste verjaardag heb ik gevierd in het ziekenhuis. Ik herinner me dat vooral de eerste week na de diagnose moeilijk was voor mij, en dan vooral omdat ik nog in het ongewisse bleef. Ik wist niet of de kanker te genezen was of niet, totdat er een geruststellend telefoontje kwam van mijn dokter. Daarna heb ik me er aangezet met de gedachte: ‘We gaan dit varkentje even wassen’."

Toch was hij tien maanden uit circulatie tijdens zijn behandeling en gelukkig voor hem waren er geen uitzaaiingen. "Nadien ging ik opnieuw aan de slag op de VRT-nieuwsdienst. Ik vond het voor mezelf belangrijk dat ik niet rechtstreeks van het ziekbed in mijn pensioen ben gestapt. Mijn carrière kon ik dus in schoonheid afsluiten."

Destijds werd hij vaak geïnterviewd over zijn ziekte. Hij merkte dat vele longkankerpatiënten zich optrokken aan het feit dat hij er goed uitkwam. "Zelfs al zijn ze niet allemaal genezen, toch hebben veel patiënten hoop gekregen. Daarnaast vind ik het belangrijk om te tonen dat niet alleen rokers longkanker krijgen. Zelf heb ik als jongeman wel gerookt, maar toen ik de diagnose kreeg, was ik er al 40 jaar mee gestopt. Medisch gezien was ik rookvrij en de dokters vonden ook geen enkel verband tussen mijn kanker en roken."

Stoops staat zeker achter de campagne, al wil hij wie rookte en longkanker krijgt, toch ook wel op huh verantwoordelijkbheid wijzen dat ze hun risico op het krijgen van longkanker verhoogd hebben. "Het maakt dus wel degelijk uit of je gerookt hebt of niet."

Afstandelijke arts

Tegelijk wil hij mee de vooroordelen in verband met de ziekte de wereld uit helpen. Ook daarover getuigt hij: "Na mijn diagnose, toen ik onderzocht werd om te zien of ik sterk genoeg was voor de operatie, vond ik de dokter heel afstandelijk. Toen ik terloops zei dat ik een niet-roker was, draaide hij helemaal om en begon hij te sympathiseren. Dus zelfs die dokter ging ervan uit dat ik gerookt had."

Als ervaringsdeskundige geeft hij nog enkele tips mee aan mensen uit de omgeving van een longkankerpatiënt. Als de diagnose bekend wordt, raadt hij de omgeving aan om zoveel mogelijk te reageren. In welke bewoordingen je reageert, doet er niet zoveel toe: "Het feit dat je contact opneemt, en laat weten dat je aan die persoon denkt, is al genoeg. Zeg desnoods: ‘Hou je taai’." De patiënt in kwestie moet je zoveel mogelijk de vrijheid laten om de diagnose op zijn of haar manier te verwerken. "Tot slot wil ik nog aan patiënten meegeven om mondiger te zijn en de juiste vragen te stellen. Draai niet rond de pot, maar durf vragen aan je omgeving wat je nodig hebt en hoe ze je kunnen helpen."

Het initiatief krijgt ook de steun van enkele grote farmaceutische firma's.