De gynaecologische oncologie, geen eenvoudige discipline omdat ze erg heterogeen is, staat op een keerpunt in haar geschiedenis. Zo wordt het nut van biomarkers bij endometriumkanker bijvoorbeeld altijd maar duidelijker, waardoor er nieuwe behandelingen kunnen komen. Bij baarmoederhalskanker wordt het dogma van de minimaal invasieve chirurgie weer in twijfel getrokken. En bij ovariumkanker tot slot vormen PARP-remmers meer dan een optie: ze bieden ook de mogelijkheid om chemotherapie te vermijden. Die chemotherapie blijft echter wel noodzakelijk bij oudere en kwetsbare vrouwen.